Michał Wiśniewski: Nie byłem w stanie osłodzić herbaty czy zjeść zupy

Pandemia prędzej czy później się skończy, ale odciśnie trwałe piętno. Ludzie, którzy od lat zmagają się z nałogiem, w „Raporcie” Polsat News ostrzegają, że to moment, w którym łatwo przekroczyć cienką granicę. „Przez 22 lata piłem 0,7 litra dziennie, nie byłem w stanie osłodzić herbaty czy zjeść zupy” – mówi wokalista Michał Wiśniewski.

Michał Wiśniewski /Polsat News

W „Raporcie” opowieść o ludziach, którzy wpadli w alkoholowy nałóg. Nałóg, który całkowicie zdominował ich życie. I choć z uzależnienia wyszli lub wciąż z nim walczą, wiedzą, że ta walka to najważniejsza batalia w ich życiu. Alkoholikiem zostaje się na zawsze. Z tym problemem mierzył się także wokalista i muzyk Michał Wiśniewski.

Ich historie są przestrogą. Bo pandemia, izolacja i samotność sprzyjają zaglądaniu do kieliszka. Ale dla wielu ten kieliszek może okazać się drogą bez powrotu.

„Nie byłem w stanie osłodzić herbaty”

Michał Wiśniewski przez lata prowadził życie rockandrollowca. Tysiące koncertów, tysiące spotkań z fanami, i, jak mówi, tysiące… litrów wypitej wódki. – Przez 22 lata piłem 0,7 dziennie, nie piłem tylko przed lotami no i w trakcie, naprawdę ja piłem bardzo, bardzo dużo – zdradzał reporterce Polsat News.

– Zaczęły mi się trząść ręce, nie byłem w stanie osłodzić herbaty, żona mi to robiła. Nie byłem w stanie zjeść zupy, zamawiałem barszczyk, bo można było wziąć go w obie ręce, bo nie mogłem sam jedną ręką utrzymać łyżki. Oszukiwałem siebie, to było trudne, bo w momencie kiedy zaczynasz oszukiwać samego siebie, to musisz sobie odpowiedzieć na pytanie, czy twoje wartości pokrywają się z tym, co robisz, a kłamstwa nie zniosę – opowiadał.

Sześć lat temu znalazł własny sposób na uzależnienie. – Ja się zaszywam, wszywam sobie disufarin. To tabletki pod mięsień pośladkowy. Mój tyłek wygląda jak u wikinga, jak po bitwie, ja co pół roku robię to, mogę potem odreagować i nie oszukuję siebie – wyjaśniał muzyk.

Choć przez specjalistów krytykowana, dla Wiśniewskiego ta metoda okazała się jednak swego rodzaju wybawieniem. – Myślałem, że nie mogę zagrać koncertu na trzeźwo, a potem okazało się, że one lepiej wychodzą mi niż po setce. Nauczyłem się na nowo żyć – opowiadał.

„Przepiłem syna i żonę”

Pierwszy raz do kieliszka zegarmistrz Bogdan Urban zajrzał już w szkole podstawowej. Ucząc się zawodu, też popijał. Potem wódka na zegarmistrzowskim stole pojawiała się już regularnie.

– Miałem takie sytuacje, że byłem bydlę – zdradził. Mówił, że żałuje swoich zachowań. – Ja przepiłem tak naprawdę syna i żonę… – wyjaśniał.

Wspominając początki, mówił: „Prace podjąłem w miejscu, w którym alkohol był na porządku dziennym, były to czasy, kiedy przyzwolenie na picie było normą, obojętnie czy ktoś był trzeźwy, czy pijany w pracy, to obojętne było – dodał.

Źródło: interia.pl