Carmen i Cyprien pracują na Antarktydzie, a w wolnych chwilach pokazują, jak wygląda życie w najzimniejszej części Ziemi. By pokazać, jak trudne są codzienne czynności, zaczęli fotografować wystawione na mróz jedzenie.
Concordia to najdalej położona i najzimniejsza baza badawcza na Ziemi. Zimą, temperatury spadają tam nawet do -80 stopni Celsjusza i nawet bakterie (nie mówiąc o innych organizmach), nie są w stanie tam przetrwać. A jednak pracuje tam grupa naukowców, którzy na co dzień badają skład lodowców i zmieniający się klimat.
Wśród trzynastu osób żyjących w najzimniejszym punkcie na Ziemi, Są m.in.
Cyprien Verseux i Carmen Possnig. Oboje, w czasie wolnym od pracy, prowadzą blogi, na których opisują życie w wyjątkowo trudnych warunkach. Są też aktywni na Twitterze i Facebooku, a w ich postach znalazły się między innymi bardzo nietypowe zdjęcia jedzenia…
By uzmysłowić ludziom, jak trudne może być wykonywanie pozornie banalnych, codziennych czynności na Antarktydzie, Cyprien i Carmen zaczęli fotografować posiłki wystawione na działanie mrozu. I to mrozu nie byle jakiego, bo około -70 stopni Celsjusza.
Co więc dzieje się z jajkiem wybijanym na patelnię zimą na Antarktydzie? Dzięki badaczom z Concordia zobaczyć możemy, jak płynne początkowo białko w mgnieniu oka staje się lodową grudką.
Tentative (ratée) d'œufs brouillés à #ConcordiaStation.
Crédits : @CPossnig et @CyprienVerseux. © #PNRA (@ItaliAntartide) / #IPEV / @esa#Antarctique #DC14 pic.twitter.com/eJbBhKEz40
— Cyprien Verseux (@CyprienVerseux) October 3, 2018
Spiegeleier nach Art des Hauses in #ConcordiaStation.
Foto von @CyprienVerseux und Carmen Possnig, © @ESA / #PNRA / #IPEV #Antarktis #DC14 @ItaliAntartide pic.twitter.com/WxkuzHZxMD
— Carmen Possnig (@CPossnig) October 3, 2018
Skąd wziął się pomysł fotografowania posiłków w -70 stopniach Celsjusza? Cyprien postanowił robić to dla żartu i rozrywki. A trzeba przyznać, że każda forma umilania sobie czasu jest tutaj na wagę złota.
Naukowcy stacjonujący w Concordia są dosłownie uwięzieni w tym miejscu. Przez dziewięć miesięcy w roku nie mają bezpośredniego kontaktu ze światem zewnętrznym. Nie lądują tu samoloty, nie ma też nowych dostaw świeżego jedzenia. Przez większość pobytu w bazie, muszą żywić się więc mrożonkami. Z tymi oczywiście nie ma najmniejszego problemu – wystarczy zamknąć jedzenie w pojemnikach i wystawić na dwór.
Nutellart, ou : même le goûter n'est pas évident à prendre sur le toit de #ConcordiaStation.
Crédits : @CPossnig et @CyprienVerseux. © #PNRA (@ItaliAntartide)/#IPEV/@esa#Antarctique #DC14 @NutellaFR pic.twitter.com/QB5xt1Avo5
— Cyprien Verseux (@CyprienVerseux) October 4, 2018
Bywa też, że osoby przebywające w Concordia, przez kilka miesięcy żyją bez dostępu do światła dziennego. Słońce nie wschodzi, a 4000 kilometrów otwartej, pustej przestrzeni, spowite jest w całkowitej ciemności.
Co ciekawe, mimo że naukowcy znajdują się na niegościnnej pustyni, Concordia jest bardzo atrakcyjna dla naukowców z różnych dziedzin, takich jak astronomia, fizjologia człowieka, glacjologia (badanie składu lodowców), nauka o atmosferze i geofizyka.
I tak na przykład Europejska Agencja Kosmiczna używa bazy na Antarktydzie do badania ludzkiej adaptacji do stacjonowania w… kosmosie.
Jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej o życiu w jednej z najzimniejszych części Antarktydy, koniecznie zajrzyj na ”Durch die Antarktische Nacht” i ”Mars La Blanche”, czyli blogi Carmen i Cypriena.
