Nie żyje dziennikarka Irena Dryll-Gutkowska. W sobotę 19 grudnia w sieci ukazał się nekrolog, w którym przyjaciele pożegnali zmarłą koleżankę. Żegnamy niezapomnianą dziennikarkę, dobrego człowieka — możemy przeczytać.
Irena Dryll-Gutkowska miała 83 lata. Wcześniej o jej śmierci poinformowała ukochana córka, która podkreśliła, że praca była jej ogromną pasją.
Nie żyje Irena Dryll-Gutkowska
Dziennikarka pasjonowała się swoją pracą i jak podkreśliła rodzina, pracowała do ostatnich chwil życia. Opisywanie rzeczywistości było jej wielką miłością. Pisała m.in. o radach pracowniczych, bezrobociu i dialogu społecznym.
Ze wzruszającego nekrologu, który opublikowała córka, dowiadujemy się, że była kochaną mamą i teściową, babcią zakochaną we wnuczkach (rodzonej i ciotecznej), kochającą siostrą i ciotką, wierną przyjaciółką, a od maja szczęśliwą prababcią Idy.
Ponadto Irena Dryll-Gutowska uwielbiała psy i koty, które „nadmiernie rozpuszczała i karmiła”. Dodano, że tak samo obchodziła się z rodziną, przyjaciółmi czy sąsiadami, a z jej domu nikt nigdy nie wychodził głodny. Od 14 lat bardzo tęskniła za swoimi zmarłymi — ukochanym mężem i siostrą.
Nie żyje dziennikarka. Kim była Irena Dryll-Gutkowska?
Irena Dryll-Gutkowska była polską dziennikarką. Rodzina przekazała, że kobieta zmarła w „biegu”, pisząc artykuły do Dialogu i Życia Gospodarczego.
— Ostatnio była w dobrej formie. Mówiła, że jest szczęśliwa. Pocieszamy się, że odeszła czując naszą miłość i przyjaźń — napisali jej bliscy.
Dziennikarka została pochowana w grobie rodzinnym na starym cmentarzu we Włochach przy ul. Na Krańcu 1 (wjazd od Ryżowej).
Gdzie pracowała zmarła?
Zmarła pracowała m.in. w redakcjach Życia Gospodarczego oraz Dialogu. Pierwsze z wymienionych czasopism było poświęcone tematyce ekonomicznej i ukazywało się w latach 1945-1998. Redaktorem naczelnym był Jan Główczyk.
Z kolei Dialog był miesięcznikiem literacko-artystycznym poświęconym głównie tematyce współczesnej dramaturgii (zarówno tej teatralnej, jak i radiowej oraz telewizyjnej). Pismo zostało założone w czasach odwilży po śmierci Stalina w 1956 roku.
Jest wydawane w Warszawie, od 1 kwietnia 2010 roku wydawcą stał się Instytut Książki. W każdym numerze znajdziemy scenariusz lub dramat, który zostaje opublikowany bardzo często jeszcze przed premierą. W Dialogu możemy przeczytać również felietony i eseje dotyczące sztuki dramatycznej oraz przekłady obcych dramatów.
Do Dialogu pisali m.in. Jan Błoński czy Andrzej Tadeusz Kijowski. W czasopiśmie drukowano utwory dramatyczne twórców takich jak: Zbigniew Herbert, Jarosław Marek Rymkiewicz, Janusz Głowacki, Sławomir Mrożek czy Tadeusz Różewicz.
Założycielem i pierwszym redaktorem naczelnym Dialogu był Adam Tarn, a jego zastępcą — Konstanty Puzyna, który następnie kierował miesięcznikiem od 1971 roku aż do swojej śmierci w 1989. Obecnie pismu przewodzi Jacek Sieradzki.
Źródło: lelum.pl
