Wizja piekła i zapowiedź II Wojny Światowej. O czym mówią przepowiednie z Fatimy?

Tajemnice fatimskie to informacje, które w 1917 r. Matka Boża przekazała trójce dzieci. Dwie z nich zostały upublicznione w 1941 r. Trzecia na ujawnienie czekała aż do 2000 r. O czym mówią przepowiednie z Fatimy?

Matka Boża objawiła się w 1917 r. trójce dzieci w Fatimie. Było to rodzeństwo Franciszek i Hiacynta Marto oraz Łucja dos Santos. Ich spotkania z Maryją miały miejsce między 13 maja a 13 października. W czasie wizji Matka Boża przekazała im trzy tajemnice fatimskie. Franciszek i Hiacynta zmarli niedługo po tych widzeniach, natomiast Łucja wstąpiła do zakonu karmelitanek i dożyła późnej starości. Zmarła w 2005 r.

Dwie z przepowiedni powierzonych dzieciom przez Maryję, na polecenie biskupa Fatimy, zostały spisane i podane do publicznej wiadomości w 1941 r. Trzecia wizja została spisana trzy lata później, w 1944 r., ale dopiero w 2000 r. upubliczniono ją. Tego samego roku, 13 maja, papież Jan Paweł II beatyfikował rodzeństwo: Franciszka i Hiacyntę.

Tajemnice fatimskie

W czasie objawienia 13 maja 1917 roku, dzieci z Fatimy otrzymały pierwszą tajemnicę fatimską.

Była to wizja piekła, w którym znajdują się dusze grzeszników. Łucja opisała je jako „morze ognia, które wydawało się znajdować w głębi ziemi”. Były w nim zanurzone demony i dusze wyglądające jak przezroczyste, płonące węgle, czarne albo brunatne „mające ludzką postać, pływające w pożarze, unoszone przez płomienie, które z nich wydobywały się wraz z kłębami dymu, padając na wszystkie strony jak iskry w czasie wielkich pożarów, pozbawione ciężaru i równowagi, wśród bolesnego wycia i jęków rozpaczy”. Łucja wspominała także, że demony miały „straszne i obrzydliwe kształty wstrętnych, nieznanych zwierząt, lecz i one były przejrzyste i czarne”.

Matka Boża obiecała dzieciom, że zabierze je do nieba i to uchroniło je przed śmiercią ze strachu i lęku pod wpływem tej wizji.

Druga tajemnica fatimska była przepowiednią II wojny światowej: „widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników. Aby ich ratować, Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeśli zrobi się to, co ja wam mówię, wiele dusz zostanie uratowanych, nastanie pokój na świecie. Wojna się skończy. Ale jeżeli się nieprzestanie obrażać Boga, to za pontyfikatu Piusa XI rozpocznie się druga, gorsza. Kiedy ujrzycie noc oświetloną przez nieznane światło, wiedzcie, że to jest wielki znak, który wam Bóg daje, że ukarze świat za jego zbrodnie przez wojnę, głód i prześladowania Kościoła i Ojca Świętego”.

Ratunkiem przed II wojną światową miało być poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi i ofiarowanie Komunii Świętej w pierwsze soboty każdego miesiąca na zadośćuczynienie. Rosja pod wpływem tych modlitw miała nawrócić się i miał zapanować pokój. Tymczasem w nocy z 24 na 25 stycznia 1938 r. w wielu europejskich krajach, a także w części Kanady i Ameryki Północnej widoczna była silna zorza polarna. Niedługo później rozpoczęła się II wojna światowa.

O czym mówią przepowiednie z Fatimy?

Trzecia tajemnica fatimska była utrzymywana w tajemnicy przed ludźmi przez ponad pół wieku! Spisana w 1944 r. treść tego objawienia była pilnie strzeżoną tajemnicą, do której dostęp mieli tylko papieże. Dopiero 26 czerwca 2000 r. papież Jan Paweł II zdecydował się na opublikowanie przekazanej 13 lipca 1917 r., Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji, wizji.

Czytamy w niej: „zobaczyliśmy w nieogarnionym świetle, którym jest Bóg: 'coś podobnego do tego, jak widzi się osoby w zwierciadle, kiedy przechodzą przed nim’ Biskupa odzianego w Biel 'mieliśmy przeczucie, że to jest Ojciec Święty’. Wielu innych Biskupów, Kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki Krzyż zbity z nieociosanych belek jak gdyby z drzewa korkowego pokrytego korą; Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni Biskupi, Kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji. Pod dwoma ramionami Krzyża były dwa Anioły, każdy trzymający w ręce konewkę z kryształu, do których zbierali krew Męczenników i nią skrapiali dusze zbliżające się do Boga”.

Część osób uważa, że fragment dotyczący kapłana ginącego od kul z broni palnej dotyczy nieudanego zamachu na Jana Pawła II z 13 maja 1981 r.

Źródło: onet.pl