Nie żyje Paweł Smoleński. Był jednym z najwybitniejszych polskich reporterów

We wtorek 2 maja zmarł znany dziennikarz i reporter Paweł Smoleński. Miał 63 lata. O jego śmierci poinformowała w mediach społecznościowych żona dziennikarza Maria Fredro-Smoleńska. Paweł Smoleński pracował w „Gazecie Wyborczej” od początku jej istnienia. „Dziennikarzem był zaś na całego. Nie oszczędzał siebie, nie oszczędzał redaktorów (oj, nie), czytelnikom też nie odpuszczał” — pisze o zmarłym zastępca redaktora naczelnego „GW” Bartosz Wieliński.

„Dziś, 2 maja 2023 roku o godzinie 13.30, zmarł nasz najukochańszy człowiek, Paweł Smoleński, najcudowniejszy mąż i przyjaciel, najlepszy ojciec, świetny teść, najwspanialszy dziadek” — przekazała Maria Fredro-Smoleńska.

Po oficjalnym komunikacie rodziny, informację o śmierci Smoleńskiego podała „Gazeta Wyborcza”, z którą dziennikarz był związany od samego początku, czyli 1989 r.

„Przedwczesna śmierć Pawła Smoleńskiego oznacza nie tylko wielką stratę dla polskiego dziennikarstwa. W polskim społeczeństwie obywatelskim, w grupie wyznawców wolności, demokracji, tolerancji i Europy powstała wyrwa, której nie da się zapełnić” — żegna kolegę z redakcji wicenaczelny dziennika Bartosz T. Wieliński.

„Paweł w historii Polski zapisał piękną kartę. Współtworzył »Gazetę Wyborczą«, był autorem wielu fundamentalnych tekstów i kilkunastu reporterskich książek. Dziennikarzem był zaś na całego. Nie oszczędzał siebie, nie oszczędzał redaktorów (oj, nie), czytelnikom też nie odpuszczał. Pisał co widział i co wiedział, tak by ludźmi potrząsnąć, a po to, by czytało im się miło i przyjemnie. A pisać Paweł potrafił, jak mało kto. Nawet krótki felieton, relację, dykteryjkę kreślił z literackim sznytem, kolorowo, z oddechem, z empatią” — wspomina Wieliński.

Kim był Paweł Smoleński?

Paweł Smoleński urodził się 7 lipca 1959 r. W czasach PRL-u współpracował z pismami drugiego obiegu, pisał też do paryskiej „Kultury”. W 1989 r. został dziennikarzem „Gazety Wyborczej”.

Pod koniec grudnia 2002 roku w GW ukazał się jego artykuł „Ustawa za łapówkę, czyli przychodzi Rywin do Michnika”, opisując aferę Rywina.

Był autorem kilku książek, a także reportaży i esejów, dotyczących między innymi Izraela. Znany jest m.in. z książek „Pochówek dla rezuna”, „Izrael już nie frunie”, „Szcze ne wmerła i nie umrze” (wywiad rzeka z Jurijem Andruchowyczem), „Syrop z piołunu. Wygnani w akcji 'Wisła'”, „Czerwony śnieg na Etnie” (wraz z Jarosławem Mikołajewskim).

Źródło: onet.pl